یا ثامن الائمّه  که  نام خوشت رضاست
جان بر تو پای بند و دلم بر تو مبتلاست

همچون تو در مسیر تولّا ندیده ام
آن رهروی که بر همه ی خلق رهنماست

آیینه دار مکتب توحید و معرفت
ای آن که روی ماه تو مرآت حق نماست

راهم بده که آمده ام بر تو پای بوس
دستم بگیر ای که ید تو گره گشاست

ما را کنار پنجره فولادت از شعف
هرلحظه ای که میگذردشادوجانفزاست

نقّاره خانه ی تو به گوش دلم سرود
گلنغمه ی بهشت که آن خوشترین نواست

شاها به بارگاه همایونی ات مدام
شکر خدا که بر سر ما سایه ی هماست

همچون کبوتران حرم در حریم تو
دارم دلی که جیره اش از سفره ی شماست

آن جیره چیست؟ نور ولای اباالحسن
یعنی رضا که مضجع او روضة الصّفاست

شمس الشّموس،خسرو توس آن که شیعه را
هشتم امام و حجّت حق ، شافع جزاست

بر سر در حریم ولایت نوشته اند :
سرمایه ی بهشت ولای بنی الرّضاست

در توس مرقد تو زیارت هر آن که کرد
اجر زیارتش چو زیارات کربلاست

مأمون تو را به زهر جفا گر شهید کرد
نامش کسی نبرد به نیکی که زاشقیاست

از ماتم تو بر سر گلدسته ها هنوز
در اهتزاز تا به ابد بیرق عزاست

هر کس که شد محبّ تو از نور بهره مند
وان کس که شد خصیم تو با ظلمت آشناست

ما را حدیث سلسله در حصن ات آورد
دریاب ای که شرط ولای تو پر بهاست

پاینده چون مدینه و برپا چو مکّه است
مشهد که پایتخت امامت به ملک ماست

بخشندم ار غبار ضریح شریف تو
یک ذرّه اش به درد هزاران چومن دواست

شد معتکف به درگهت ازشوق «خوش عمل»
چشم امید او به تو و دائم البکاست

او راست آرزو که بگویی ز راه لطف
کز خادمان و پیر غلامان با وفاست.